Mariusz NikoniukRadca prawny

(Od 2013)

1.230.000 zł – odszkodowanie i zadośćuczynienie

Wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z 2018 r.

Roszczenie dzieci po śmierci ojca i matki na skutek wypadku komunikacyjnego w 1997 r. Kierujący pojazdem osobowym marki zjechał na prawą stronę jezdni i uderzył w przydrożne drzewo. Na skutek zaistniałego zdarzenia kierujący i pasażerowie (rodzice powodów) ponieśli śmierć na miejscu. W sprawie przedmiotowego wypadku komunikacyjnego zostało wydane postanowienie o umorzeniu dochodzenia wobec śmierci sprawcy wypadku.

Uzyskane odszkodowanie i zadośćuczynienie wraz z odsetkami łączne 3 x po 410.000 zł
Żądania powodów zostały przez Sąd Okręgowy w Siedlcach uznane za w pełni zasadne i w całości zasługujące na uwzględnienie.
W przedmiotowej sprawie bezspornym było, iż pozwany TUiR W. S. A. z siedzibą w Warszawie jako ubezpieczyciel posiadacza pojazdu w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z ruchem pojazdu ponosił odpowiedzialność cywilną za skutki wynikłe z przedmiotowego zdarzenia. Pozwany co prawda w odpowiedzi na pozew negował swoją odpowiedzialność wskazując na odpowiedzialność osoby trzeciej, jednak doświadczenie i zaangażowanie prawników kancelarii pozwoliło udowodnić odpowiedzialność pozwanego i wygrać sprawę.
W ocenie Sądu przedstawione w sprawie dowody, w szczególności ze źródeł osobowych w sposób bezsporny wskazują, iż powodów z rodzicami łączyła silna więź w relacjach dzieci - rodzice. Cała piątka tworzyła jedną, prawidłowo funkcjonującą, kochającą się rodzinę. Powodowie w chwili śmierci byli małoletnimi dziećmi. Wypadek samochodowy rodziców i ich śmierć była dla nich bardzo traumatycznym przeżyciem. W jednej chwili przestał istnieć ich bezpieczny, pełen pozytywnych uczuć świat.

Sąd uwzględnił również w całości żądanie powodów zapłaty na ich rzecz odszkodowania na podstawie art. 446 § 3 k.c.

1.583.100 zł – tytułem zadośćuczynienia
Wyrok Sądu Okręgowego w Płocku z 2017 r.

Roszczenie dzieci po śmierci rodziców poszkodowanych w wypadku komunikacyjnym w 1998 r. Kierujący samochodem ciężarowym, podczas przystępowania do manewru wyprzedzania pojazdu zaprzęgowego nie upewnił się należycie o tym, że jadący za nim pojazd rozpoczął manewr wyprzedzania i uderzył w tył wozu konnego, w wyniku czego rodzice powodów ponieśli śmierć na miejscu.
Prawnicy Kancelarii uzyskali łączne zadośćuczynienie z odsetkami 9 x 175.900 zł W sprawie niniejszej prawnicy kancelarii udowodnili przed sądem, że na skutek śmierci rodziców powodowie doznali krzywdy. Udowodniliśmy także jej rozmiar. Powodowie byli dziećmi zmarłych, a zatem już chociażby z tego względu łączyła ich z nimi szczególna więź. Byli oni dla nich osobami z najbliższego ich otoczenia rodzinnego. W tym czasie wszyscy powodowie mieszkali jeszcze z rodzicami i wspólnie prowadzili gospodarstwo domowe. Tworzyli zgodną i szczęśliwą rodzinę. Dla małoletnich wówczas powodów byli oni ich opiekunami prawnymi, osobami, które ich utrzymywały, dbały o nich, bawiły się z nimi, uczyły ich. W przypadku pełnoletnich w dacie zdarzenia pomagali sobie nawzajem w pracach domowych, wspierali się nawzajem, rodzice służyli im radą, pomocą, wsparciem i wice wersa oni rodzicom. Rodzice byli dla wszystkich powodów osobami, z którymi łączyły ich silne więzy emocjonalne i rodzinne.

1.617.000 zł – odszkodowania i zadośćuczynienia
Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 2017 r.
W 2006 r. miał miejsce wypadek komunikacyjny, w którym śmierć poniosły cztery osoby. Sporna w przedmiotowej sprawie była wysokość kwoty zadośćuczynienia i odszkodowania należna członkom rodziny po śmierci najbliższych osób.

W sprawie było kilku powodów którym zasądzono kwoty od 105.000 zł do 410.000 zł
Sąd Okręgowy w Warszawie podzielił argumentację prawników kancelarii, iż śmierć najbliższych osób spowodowała szereg zmian w funkcjonowaniu systemu rodzinnego powodów. Prawo do życia w rodzinie i utrzymania tego rodzaju więzi stanowi dobro osobiste członków rodziny i podlega ochronie na podstawie art. 23 i art. 24 k.c. Więź ta została bezpowrotnie utracona na skutek zawinionego działania sprawcy wypadku drogowego. Co istotne zadośćuczynienie nie jest wypłacane automatycznie. W każdym przypadku konieczne jest wykazanie, że śmierć spowodowała krzywdę osób uprawnionych do otrzymania zadośćuczynienia. Rolą pełnomocnika w sprawach o odszkodowanie i zadośćuczynienie jest wykazanie wszystkich istotnych okoliczności (nadanie im odpowiedniej rangi), które są brane przez sąd pod uwagę przy zasądzaniu kwoty zadośćuczynienia i odszkodowania.

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku
Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku,
Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie
Postanowienie Sądu Najwyższego
Sprawa karna dotyczyła wypadku komunikacyjnego z 2013 r., w którym zginął młody chłopiec. Kierowca samochodu osobowego, nie zachowując należytej ostrożności zjechał na przeciwny pas ruchu i potrącił prawidłowo poruszającego się w tym samym kierunku lewą krawędzią pasa lewego drogi 13 letniego pieszego, który na skutek odniesionych obrażeń poniósł śmierć, a następnie sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia. Ponadto oskarżony odpowiadał już za spowodowanie podobnego wypadku. Sąd Rejonowy uznał kierowcę za winnego przedmiotowego zdarzenia, wymierzając mu karę 8 lat pozbawienia wolności. Niniejszy wyrok został zaskarżony co do wysokości orzeczonej kary. W apelacji prawnicy kancelarii wnosili o wymierzenie sprawcy 12 lat pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy uwzględnił apelację, podnosząc orzeczoną wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności do 12 lat.
W uzasadnieniu Sąd Okręgowy, podzielił naszą argumentację przedstawioną w apelacji podnosząc: „Ucieczka (oskarżonego) za granicę podyktowana była chęcią uniknięcia odpowiedzialności, w szczególności uniemożliwieniem lub utrudnieniem ustalenia wszystkich okoliczności zdarzenia, w tym tożsamości osoby odpowiedzialnej za wypadek. (…) Oskarżony, nie wyciągnął właściwych wniosków ze swojego wcześniejszego zachowania na drodze i po raz kolejny doprowadził do zaistnienia wypadku ze skutkiem śmiertelnym i znowu pozostawił swoją ofiarę na drodze. (…)
W ocenie sądu okręgowego tylko najwyższy wymiar kary uczyni zadość społecznemu odczuciu sprawiedliwości i spełni swoje cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa”.
Sąd Najwyższy oddalił kasację obrońcy oskarżonego jako oczywiście bezzasadną.