Bernadetta Parusińska- Ulewicz   Adwokat  (Od 2007)  

Kancelaria Adwokacka Bernadetta Parusińska- Ulewicz

Gen. Z. Sadowskiego 8/40, 71-213 Szczecin

 Email

Dzień dobry, jest kilka przypadków, gdy bank może sprzedać wierzytelność bez zgody dłużnika. Ma to miejsce m.in. w przypadku publicznej sprzedaży wierzytelności wymagalnych. Bardzo więc możliwe, że cesja jest skuteczna, ale warto ustalić czy nabywca wierzytelności będzie w stanie wykazać skuteczność nabycia (fundusze sekuryrytyzacyjne często mają z tym problem) oraz czy roszczenie nie jest przedawnione. Otrzymał/a Pan/i wezwanie do zapłaty czy może sprawa została skierowana na drogę postępowania sądowego? Pozdrawiam adwokat Bernadetta Parusińska-Ulewicz ulewicz.kancelaria@onet.eu

Iwona Kowalska   Adwokat  

Iwona Kowalska Kancelaria Adwokacka

Nowosądecka 62, 30-683 Kraków

 Email

Zgodnie z art. 509 § 1 kodeksu cywilnego „wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.” W umowie kredytowej wskazano, że dłużnik wyraził zgodę na przeniesienie wierzytelności banku na rzecz innego banku. W orzecznictwie sformułowano pogląd, iż: „W sytuacji gdy umowa wskazuje pod jakimi warunkami i na rzecz jakich podmiotów cesja może być wykonana, to wówczas uznać należy, że dokonanie cesji na rzecz innych podmiotów, bądź pod innymi warunkami, nie jest dopuszczalne. Odmienna wykładnia takiego zastrzeżenia umownego byłaby nielogiczna ze względu na treść art. 509 § 1 k.c. Skoro bowiem przepis ten dopuszcza cesję bez zgody dłużnika co do zasady, to zamieszczanie w umowie pozytywnego zastrzeżenia umownego wskazującego na jakich warunkach i na rzecz jakich podmiotów cesja jest dopuszczalna, byłoby niepotrzebne, gdyż stanowiłoby wyłącznie powtórzenie art. 509 § 1 k.c. Uznać zatem należy, że zamieszczenie takiego zastrzeżenia w umowie ogranicza możliwość dokonania cesji wierzytelności tylko do wypadków w umowie opisanych.” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 5 września 2017 r. I ACa 1023/16). Zgodnie z art. 2 ust. 1 29 sierpnia 1997 r. ustawy z dnia prawo bankowe: „Bank jest osobą prawną utworzoną zgodnie z przepisami ustaw, działającą na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym.” Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi: „Fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.” Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż fundusz inwestycyjny jest innym podmiotem niż bank. Zgodnie zaś z art. 509 § 1 kodeksu cywilnego przedstawiona umowa cesji wierzytelności powinna być uznana jako nieważna z powodu jej sprzeczności z zastrzeżeniem umownym umowy kredytowej, który w swej treści formułuje zgodę dłużnika na przelew wierzytelności wyłącznie na rzecz innego banku, podczas gdy cesja była dokonana na rzecz innego podmiotu bez wymaganej zgody dłużnika. Pozdrawiam, Iwona Kowalska, adwokat www.kowalska-plech.pl