W kwestii zakazu prowadzenia pojazdów. Ustawodawca wprowadził do kodeksu karnego wykonawczego (w art. 182 a ) nową instytucję, dając możliwość (w bardzo dużym uproszczeniu) „skrócenia” zakazu prowadzenia pojazdów. Faktycznie nie jest to skrócenie , tylko swoistego rodzaju zmiana formy tego zakazu. Zgodnie z przywołanym przepisem, jeśli zakaz prowadzenia pojazdów był wykonywany przez co najmniej połowę orzeczonego wymiaru, sąd może zdecydować o dalszym wykonywaniu tego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów niewyposażonych w blokadę alkoholową, o której mowa w art. 2 pkt 84 Prawa o ruchu drogowym (u.p.r.d.), o ile postawa, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz zachowanie w okresie wykonywania środka karnego uzasadniają przekonanie, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę nie zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. O tej problematyce pisałem na swoim blogu. Poniżej wkleiłem link do mojego artykułu, gdyby był Pan zainteresowany zapoznać się bliżej z tą problematyka: http://www.mrozek.czest.pl/2017/03/23/skrocenie-wymiaru-zakazu-prowadzena-pojazdow-po-wyroku/ Co do zmniejszenia grzywny, to raczej w praktyce nie możliwe. Zgodnie z art. 51 § 1 kodeksu karnego wykonawczego, jeżeli skazany, z przyczyn od niego niezależnych, nie uiścił grzywny, a wykonanie tej kary w innej drodze okazało się niemożliwe lub niecelowe, sąd może, w szczególnie uzasadnionych wypadkach, grzywnę umorzyć w części, zaś wyjątkowo – również w całości; nie zarządza się egzekucji, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że byłaby ona bezskuteczna. § 2. Na postanowienie w przedmiocie umorzenia grzywny przysługuje zażalenie. Niemożność lub niecelowość wykonania kary grzywny w innej drodze należy odnosić do wszystkich pozostałych, poza dobrowolnym uiszczeniem, postaci jej wykonania wyliczonych w kodeksie, tj.: a/ egzekucji, b/ rozłożenia grzywny na raty, 3/ pracy społecznie użytecznej, 4/ zastępczej kary pozbawienia wolności. Bardziej skłaniał bym się ku rozłożeniu na raty. Jak stanowi art. 49 § 1 kodeksu karnego wykonawczego, jeżeli natychmiastowe wykonanie grzywny pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki sąd może rozłożyć grzywnę na raty na czas nieprzekraczający 1 roku, licząc od dnia wydania pierwszego postanowienia w tym zakresie. § 2. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, a zwłaszcza wówczas, gdy wysokość grzywny jest znaczna, można rozłożyć grzywnę na raty na okres do 3 lat. § 3. Na postanowienie w przedmiocie rozłożenia grzywny na raty przysługuje zażalenie.