Dzień dobry. Chciałbym przedstawić pokrótce moją sytuację.
Niedawno skończyłem 18 lat.
Żyję w dysfunkcyjnej rodzinie.
Mieszkam w małym trzypokojowym mieszkaniu
w bloku z dziadkami i rodzicami.
Pracuje tylko ojciec. Całe dzieciństwo byłem zaniedbywany(np chodziłem z rzeczach po kuzynie, musiałem się myć raz na tydzień, kiedy myłem się częściej ojciec walił w drzwi że leję wodę i sam będę za to płacił) nie wypuszczany z domu oprócz chodzenia do szkoły, gdzie ojciec prowadził mnie aż do 8 klasy pod samą szkołę obok mojego domu i obrażał się kiedy się stawiałem, dziadek zachowuje się bardzo nieobyczajne, nie będę tego precyzował, zabiera babci pieniądze i żyje w ciągłym strachu przed nim.
Moja matka nie pracuje i dostaje większość pieniędzy od ojca za które kupuje drogie rzeczy, jedzenie i kosmetyki. Dla mnie w lodówce są tylko parówki i chleb. Mam duże problemy psychiczne i miewałem myśli samobójcze.
W tej chwili kiedy jestem dorosły staram się walczyć o swoje ale rodzice się na mnie potrafią obrazić za samo wspomnienie że coś jest nie tak i nie odczuwać się do mnie przez bardzo długi czas.
Piszę pokrótce, żeby zapytać o tym czy opisane sytuacje łamią przepisy( jeśli tak, to jakie), czy mam prawo do jakiegoś zadośćuczynienia od rodziców za to wszystko i czy istnieją organy które byłyby w stanie mi pomóc i znaleźć jakieś mieszkanie i pracę. Z góry dziękuję za odpowiedź.