Szanowny Panie, umowa renty dożywotniej, o której Pan wspomniał nie jest wprost regulowana w polskim systemie prawnym. Można jednak wskazać pewne charakterystyczne jej cechy i postanowienia. Przede wszystkim takie porozumienie winno zostać zawarte w formie aktu notarialnego, bowiem nie sposób w innym trybie przenieść własności nieruchomości na drugą osobę. Warto także skonfrontować prawo do lokalu i ewentualne jego obciążenia, księgi wieczyste oraz hipoteki. Żeby móc skutecznie w tej formie dokonać przekazania nieruchomości musi ona podlegać prawu własności lub spółdzielczemu własnościowemu prawu do lokalu. Strona, która zobowiązuje się do zapłaty "czynszu" na rzecz zbywcy winna się zobowiązać w takiej kwocie, żeby przynajmniej w subiektywnym odczuciu mogła ona reprezentować ekwiwalent za oddany lokal. Nie może to być zatem kwota nieznaczna, czy zbyt wygórowana. Umowa powinna także przewidywać ustanowienie osobistej służebności mieszkania na rzecz zbywcy, która wygaśnie dopiero z chwilą jego śmierci. Jeśli zaś chodzi o spadkobierców, nie wejdą oni w prawa spadkodawcy (prawo do służebności osobistej), o ile nie zostanie to wprost przewidziane. Można się umówić, że po śmierci spadkodawcy prawo do służebności (nie zaś prawo własności nieruchomości) nabędą jego dzieci, małżonek lub rodzice. Nie będzie to jednak wprost "spadkobranie" lecz ustanowienie tej służebności w dalszej kolejności przez nabywcę lokalu. To obecny właściciel będzie decydował o tym prawie lub jego braku. Należy pamiętać także, iż nabywca lokalu wchodzi nie tylko w prawa zbywcy, lecz także i jego obowiązki, jak chociażby podatkowe, cywilnoprawne i rzeczowe. Należy zatem wnikliwie zbadać stan prawny nieruchomości.