Dzień dobry. Mam ogromy problem z rodzicami. Mam chłopaka którego nie akceptują i ciągle z góry narzucają mi że mam to zakończyć ale jestem z nim szczęśliwa od bardzo dawna. Problem polega na tym ze nie pozwalają jemu wchodzić do domu tak samo jak mi nie pozwalają wychodzić... Nie chodzi tylko o niego samego ale i o wszystkich innych znajomych. 3 dni temu wracając ze spaceru w burzy zastałam kłódki na bramie i zostałam nie miłe przywitana popychana i szatana oraz wyrzucona ogólnie z domu...musiało dojść do interwencji policji ale ci raczej nic nie pomogli. 3 dzień nie wychodzę ze swojego pokoju i nie jem. Bo zbyt dużo ich to kosztuje. Chciałabym się wyprowadzić ale mam 17 lat i matka na siłę zabrałabym mnie spowrotem i dalej byłoby tak samo że wyrzucaliby mnie pod most nie wiem co robić. Jeśli chodzi o mnie to uczę się w liceum w klasie o profilu policyjnym, uczę się no w miarę dobrze bo mam świadectwo z paskiem i w tym roku zajęłam drugie miejsce w Polsce w konkursie z IPN nie piję nigdy nie zapaliłam papierosa i nigdy nie tknęłam narkotyków i może nie jestem idealna jak każdy człowiek ale bez przesady... Dla nich jestem najgorszym ścierwem. Nie potrafię sobie z nimi poradzić proszę o jakąś pomóc. Mieszkam w bardzo małej wsi i nie mam zbyt dużo pieniędzy. Tak naprawdę nie mam ich wcale. Nie mam nawet ciepłej wody... Nie daje sobie rady już mieszkajc z nimi na ich utrzymaniu z wypominaniem mi każdego kawałka chleba który zjadłam bo to za ich pieniądze.. Całe ich życie toczy się wokół pieniędzy... Nie mogę znieść dłużej tego że ciągle muszę słuchać tego jak zła jestem jak mój chłopak jest złodziejem mimo iż nigdy nie miał konfliktu z prawem ale najgorsze jest to ciągle wyrzucanie mnie z domu wyrzucanie moich rzeczy przez okno ciągłe obelgi niekiedy bicie i niepozwalanie mi wrócić do domu...czy mogę jakoś sobie pomóc? Czy tak jak ostatnio powiedzieli mi policjanci że do 18 muszę z nimi mieszkać i siedzieć sama w pokoju a w urodziny wyjść i nie wrócić? Naprawdę muszę cierpieć jeszcze tyle czasu?