Szanowana Pani Grażyno, w Konstytucji i w ustawodawstwie zwykłym brakuje jednolitej definicji osoby pełniącej funkcję publiczną. Przyjmuje się, że do osób pełniących funkcję publiczną, zgodnie z ustawą o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej do osób publicznych, będą także zaliczeni: dyrektor szkoły podstawowej prowadzonej przez gminę, dyrektor gimnazjum, dyrektor liceum. Zgodnie z ustawą karta nauczyciela art 63.1 Nauczyciel, podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, korzysta z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny. Trzeba podkreślić, że nauczyciele korzystając z gwarancji ochrony przeznaczonej dla funkcjonariuszy publicznych, funkcjonariuszami publicznymi jednak nie są i nie dotyczy ich odrębny reżim prawny dotyczący przestępstw popełnionych przez funkcjonariuszy publicznych. Odpowiadając na Pani pytania: 1. W mojej ocenie w zakresie sprawowanej uprzednio funkcji nadal jest Pani osobą publiczną, czyli Pani uprzednie decyzje mogą być komentowane, krytykowane z podaniem Pani nazwiska. 2. Zgodnie z prawem prasowym: „art. 31a.1. Na wniosek zainteresowanej osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, redaktor naczelny właściwego dziennika lub czasopisma jest obowiązany opublikować bezpłatnie rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie nieścisłej lub nieprawdziwej wiadomości zawartej w materiale prasowym. (...) 3. Sprostowanie powinno zostać nadane w placówce pocztowej operatora pocztowego lub złożone w siedzibie odpowiedniej redakcji, na piśmie w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia opublikowania materiału prasowego. 4. Sprostowanie powinno zawierać podpis wnioskodawcy, jego imię i nazwisko lub nazwę oraz adres korespondencyjny. (...) 6. Tekst sprostowania nie może przekraczać dwukrotnej objętości fragmentu materiału prasowego, którego dotyczy, ani zajmować więcej niż dwukrotność czasu antenowego, jaki zajmował dany fragment przekazu. (…) Art. 33.1. Redaktor naczelny odmawia opublikowania sprostowania, jeżeli sprostowanie: 1) jest nierzeczowe lub nie odnosi się do faktów, 2) zostało nadane lub złożone po upływie terminu, o którym mowa w art. 31a ust. 3, lub nie zostało podpisane, 3) nie odpowiada wymaganiom określonym w art. 31a ust. 4-7, 4) zawiera treść karalną, 5) podważa fakty stwierdzone prawomocnym orzeczeniem dotyczącym osoby dochodzącej publikacji sprostowania.” Nakazać przeproszenie może dziennikarzowi tylko sąd. 3. Zgodnie z prawem prasowym: „Art. 38.1.Odpowiedzialność cywilną za naruszenie prawa spowodowane opublikowaniem materiału prasowego ponoszą autor, redaktor lub inna osoba, którzy spowodowali opublikowanie tego materiału; nie wyłącza to odpowiedzialności wydawcy. W zakresie odpowiedzialności majątkowej odpowiedzialność tych osób jest solidarna. (…) Art. 39.1. Jeżeli redaktor naczelny odmówił opublikowania sprostowania albo sprostowanie nie ukazało się w terminie (...) zainteresowany podmiot, (…) może wytoczyć powództwo o opublikowanie sprostowania. 2.Roszczenie, o którym mowa w ust. 1, wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od dnia opublikowania materiału prasowego.” Reasumując może Pani dochodzić opublikowania sprostowania o ile zachowała Pani termin na jego nadesłanie lub dochodzić odszkodowania na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. Pozdrawiam i zapraszam do kontaktu z moją kancelarią, chętnie pomogę.