Dzień dobry. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego: uprawnienie do grobu lub do miejsca w grobie rodzinnym ma dwojaki charakter. Przede wszystkim jest to uprawnienie o charakterze dobra osobistego. Do dóbr osobistych człowieka bowiem należy zaliczyć jego prawo, aby jego zwłoki znalazły się w wybranym przez niego miejscu, w szczególności w grobie rodzinnym obok osób mu bliskich. Z drugiej strony uprawnienie do grobu zawiera także elementy o charakterze majątkowym, zakup bowiem miejsca na cmentarzu i urządzenie grobu wymaga świadczeń finansowych, niekiedy bardzo znacznych. Ze względu jednak na dominujący charakter dobra osobistego prawo do grobu nie podlega regułom dziedziczenia. Prawo do pochowania w danym grobie przysługuje z reguły określonym osobom, które same grób urządziły lub dla których został on urządzony. Reguły dziedziczenia mogą co najwyżej służyć za posiłkową wskazówkę w wypadkach, gdy miejsca w grobie rodzinnym nie zostały z góry przeznaczone przez osobę, która go urządzała, dla określonych osób bliskich ( tak też wyrok SN z dnia 13 lutego 1979r. sygn. akt: I CR 25/79). Zgodnie z art. 10 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych prawo pochowania zwłok ludzkich ma najbliższa pozostała rodzina osoby zmarłej, a mianowicie:1) pozostały małżonek(ka);2) krewni zstępni;3) krewni wstępni;4) krewni boczni do 4 stopnia pokrewieństwa; 5) powinowaci w linii prostej do 1 stopnia i to te osoby, po śmierci pierwszej osoby spoczywającej w grobie, mają prawo do pochówku w danym grobowcu. Konkludując, jeżeli prawo do grobu stało się wspólnym prawem dwu lub więcej osób ( wymienionych w art. 10), to nie podlega dziedziczeniu ( tak też uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 3 grudnia 2010 r.) W razie sporu w tej materii można wystąpić na drogę postępowania cywilnego. Pozdrawiam, adwokat Anna Uznańska