Jestem od urodzenia osobą niepełnosprawną z powodu jednooczności. Dostałem w wieku 18 lat kategorię wojskową "E", następnie postarałem się o grupę inwalidzką. Dali mi stopień lekki. Jednak w życiu po skończeniu studiów życie mi pokazało że bycie osobą jednooczną nie jest lekkie. Chodzi o znalezienie zatrudnienia. Mogę wykonywać pracę biurową jednak zdarzyło mi się że miałem adnotację w zaświadczeniu od lekarza Medycyny Pracy że pracować mogę przed komputerem dziennie do 4 godzin. Jednak pracę biurową jest ciężko dostać. Dlatego próbowałem sił w pracach fizycznych ale okazało się że nie widzę tak jak zdrowa osoba i uderzejąc z rozmachu młotkiem mam problem z trafieniem - to samo tyczy się kładzenia np płytek - jeżeli pojadę krzywo - dopiera jak stanę w pewnej odległości zauważam że popełniłem błąd. Poza tym na budowie nie wolno mi wykonywać prac na wysokościach co pracodawcom nie odpowiada. Przy moim schorzeniu nie mogę wykonywać wielu zawodów od ślusarza po elektryka. Nawet do służb mundurowych z powodu kategorii E w wojsku. Aby ułatwić sobie życie chciałem podwyższyć sobie grupę ale odebrano mi nawet stopień lekki. Odwołałem się i lekarz sądowy napisał że nie kwalfikuje się do żadnej niepełnosprawności. Uważam to za krzywdzące dla mnie, zwłaszcza, że sąd twierdzi że mogę znaleźć pracę w biurze, której jest mniej niż innych zawodów. Z prawo jazdami też mam ograniczenia gdyż podczas nauki jazdy o mało nie potrąciłem kobiety z wózkiem. No i lekarz co mnie badał na prawo jazdy z twierdził że przy takiej wadzie wzroku nie mogę jeździć zawodowo ani wozić ludzi. Jestem już załamany i czuje się jakbym musiał się pogodzić że pracy ze względu na stan zdrowia nie znajdę a państwo mi tego nie ułatwia. 15 października mam rozprawę w sądzie i nie wiem jakich argumentów użyć aby przekonać sąd że jestem osobą niepełnosprawną. Proszę o pomoc.