Dzień dobry, należałoby zawrzeć umowę z mężem i ze wszystkimi spadkobiercami zmarłej żony, albo najpierw dokonać działu spadku z podziałem majątku wspólnego i dopiero zawierać umowę nabycia wierzytelności. Pozdrawiam, adwokat Bernadetta Parusińska- Ulewicz adwokat@kancelariaulewicz.pl

Dokąd żyła żona, to świadczenie można było spełnić do rąk któregokolwiek z wierzycieli (męża lub żony). Pisze Pan o kupieniu wierzytelności od wszystkich spadkobierców, oprócz jednego dziecka. Ale czyje to dziecko i czy jest nieletnie? Jeśli jest to nieletnie dziecko tego męża, to mógł on w jego imieniu sprzedać wierzytelność (udział przypadający na dziecko). Po śmierci żony w mojej ocenie solidarność wierzycieli wygasa, a jej udział przypada jej spadkobiercom, stosownie do udziałów w spadku, co oznacza, że każdy ze spadkobierców może dochodzić swej części, o ile świadczenie jest podzielne (pieniądze akurat są). Działa spadku według mnie ma tylko takie znaczenie, o ile wierzytelność zostanie podzielona pomiędzy spadkobierców inaczej (w innych udziałach)niż wynikałoby to z nabycia spadku, np. jeden ze spadkobierców przejmie całą wierzytelność w zamian za inne składniki majątkowe. Brak jednolitego stanowiska doktryny i orzecznictwa w tym zakresie. Odsyłam tutaj pomocniczo: https://forumprawne.org/prawo-spadkowe/354071-wierzytelnosc-przed-dzialem-spadku-dochodzenie.html Natomiast zbycie wierzytelności wymagało zgody wszystkich wierzycieli (pierwotnych i spadkobierców) w myśl zasady nemo plus iuris (nie można przenieść więcej praw niż się posiada). Proszę nie mylić zbycia wierzytelności ze spłatą wierzytelności przez dłużnika. Wierzytelność pieniężna jest składnikiem majątkowym, jak np. nieruchomość. Współwłaściciel nie może więc przenieść udziału innego współwłaściciel w nieruchomości, bez jego zgody (umocowania). Wspólną wierzytelność pieniężną trzeba więc traktować tak samo jak rzecz.