Szanowna Pani, owszem, istnieją procedury, które umożliwiają zmuszenie dłużnika, który przebywa i pracuje za granicą, do płacenia alimentów zasądzonych przez polski sąd. Istotne znaczenie ma także kiedy zostały orzeczone alimenty. Podstawą prawną w tym zakresie jest rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych. Zgodnie z powyższym aktem, wierzyciel może zwrócić się do Sądu Okręgowego właściwego dla swojego miejsca zamieszkania, z: 1) podaniem wierzyciela o przyjęcie wniosku – należy tam skrótowo wskazać czego się domagamy; 2) właściwym wnioskiem – załącznik nr VI do rozporządzenia 4/2009, który jest dostępny w siedzibie Sądu lub na stronach internetowych, wypełniony w wersji dwujęzycznej – w części B. Konieczne jest również złożenie stosownych załączników do wniosku, które obejmują: a) odpis orzeczenia (wyrok/postanowienie/ugoda) w formie do wykonania za granicą (z datą od kiedy orzeczenie jest wykonalne i datą od kiedy jest prawomocne); b) formularz I gdy orzeczenie jest wydane 18 czerwca 2011 lub później lub formularz II gdy orzeczenie jest wydane między 1 maja 2004 roku a 17 czerwca 2011 roku - oba formularze są załącznikami do rozporządzenia 4/2009 i wypełnia je wydział sądu który wydał orzeczenie c) wyliczenie zaległości alimentacyjnych miesiąc po miesiącu i rok po roku, osobno dla każdego wierzyciela, podpisane przez wnioskodawcę; Wszystkie dokumenty składa się w dwóch egzemplarzach – oryginał + kserokopia. Powyższa procedura ma zastosowanie, jeśli znane jest Pani miejsce zamieszkania dłużnika za granicą. Jeśli nie jest znane miejsce zamieszkania dłużnika, to wówczas należy zwrócić się do Sądu Okręgowego z wnioskiem o podjęcie stosownych działań – np. poszukiwaniem miejsca zamieszkania dłużnika.