Zgodnie z art. 6. ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 poz. 1892 ze zm.) „ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową.”. Wspólnota mieszkaniowa powstaje zatem z mocy prawa z chwilą wyodrębnienia pierwszego lokalu w nieruchomości wielolokalowej. Istniejąca wspólnota mieszkaniowa może przestać istnieć w przypadku, gdy wszystkie lokale w danej nieruchomości staną się ponownie własnością jednej osoby. Przepisy art. 5 ust. 1 i 2 ww. ustawy dopuszczają możliwość podziału nieruchomości wspólnej sytuacji, gdy: 1) „powierzchnia nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem, w którym wyodrębniono własność lokali, jest większa niż powierzchnia działki budowlanej, w rozumieniu przepisów gospodarce nieruchomościami, niezbędnej do korzystania z niego”. 2) „na nieruchomości gruntowej jest położony więcej niż jeden budynek, a przynajmniej w jednym z nich wyodrębniono własność lokalu, współwłaściciele mogą dokonać podziału tej nieruchomości polegającego na wydzieleniu z dotychczasowej nieruchomości dwóch lub więcej działek budowlanych.”. Dokonanie podziału nieruchomości wspólnej jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu i wymaga uchwały właścicieli lokali. Uchwały zapadają co do zasady większością głosów właścicieli lokali, liczoną według wielkości udziałów. W razie braku zgody wymaganej większości właścicieli lokali zarząd lub zarządca, może żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich właścicieli. Sprawę sąd rozpoznaje w postępowaniu nieprocesowym.