Poddasze a wyliczenie czynszu.

Dzień dobry. Czynsz jest naliczany co do zasady od powierzchni użytkowej (ale w jego skład wchodzą zwykle też inne opłaty, np. za ogrzewanie). Pojęcie powierzchni użytkowej lokalu nie jest jednoznacznie zdefiniowane – w różnych aktach prawnych można spotkać się z różnymi sposobami obliczania tej powierzchni. Według art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach lokalnych „podstawę opodatkowania stanowi dla budynków lub ich części ich powierzchnia użytkowa”. Według art. 4 ust. 2 ustawy „powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się”. Według tej ustawy powierzchnia użytkowa budynku lub jego części to powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe. Według art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o ochronie praw lokatorów „powierzchnia użytkowa lokalu to powierzchnia wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału”. Według ust. 2 art. 2 „obmiaru powierzchni użytkowej lokalu, o której mowa w ust. 1 pkt 7, dokonuje się w świetle wyprawionych ścian. Powierzchnię pomieszczeń lub ich części o wysokości w świetle równej lub większej od 2,20 m należy zaliczać do obliczeń w 100 %, o wysokości równej lub większej od 1,40 m, lecz mniejszej od 2,2 m – w 50%, o wysokości mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie. Pozostałe zasady obliczania powierzchni należy przyjmować zgodnie z Polską Normą odpowiednią do określania i obliczania wskaźników powierzchniowych i kubaturowych w budownictwie”. Stosowane są dwie normy do obliczania powierzchni użytkowej. Według normy PN-70/B-02365 powierzchnię użytkową lokalu oblicza się zależnie od wysokości – o wysokości pow. 2,20 m i większej liczy się w 100%, o wysokości od 1,40 m do 2,20 m liczy się w 50%, poniżej 1,4 m nie wlicza się. Natomiast według normy PN-ISO 9836 liczy się w całości zgodnie z powierzchnią podłogi, ale dzieli się na dwie części: część o wysokości 1,9 m i więcej oraz na część o wysokości poniżej 1,9 m, którą można zaliczyć wyłącznie do powierzchni pomocniczej. Istotne znaczenie dla Pani sprawy ma przydział mieszkania, w którym spółdzielnia wskazuje, jaką powierzchnię użytkową ma Pani mieszkanie. Należy wyjaśnić w administracji, jaką normę stosują do obliczania powierzchni użytkowej.