Potrzebuję jakiejś pomocy. Mam 58 lat, jestem chory na Stwardnienie Rozsiane. Mam Znaczny stopień niepełnosprawności. Poruszam się na wózku inwalidzkim. Próbowałem otrzymać rentę z ZUS ale otrzymałem odmowę. Od Prezesa ZUS w drodze wyjątku też odmowa. Nie mam wymaganych lat pracy. Mam udokumentowane 12lat pracy. W tej chwili jestem chory i nie mam środków do życia. Mam 35zł z MOPS zasiłek stały i 153 zasiłek pielęgnacyjny. ZUS odmawia pomocy i renty. Przy mojej chorobie dochodzi jeszcze wstyd że nie mogę sobie poradzić. Nie wiem jak mam sobie poradzić. Czy starsi ludzie w Polsce mogą już tylko umierać.


Mam 58 lat. Od 17 lat choruje na stwardnienie rozsiane, leżałem w Szpitalu Wojskowym w Bydgoszczy. Mam orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Nie posiadam udokumentowanego zatrudnienia z ostatnich 5 lat. Mam udokumentowane 12lat pracy. Dokumenty o zatrudnieni ok 5lat mi zaginęły i nie potrafię ich zlokalizować ani zakładów pracy. Będąc chorym na Stwardnienie Rozsiane nie mogłem już podjąć żadnej pracy.
Poruszam się na wózku inwalidzkim i wymagam stałej opieki drugiej osoby. Sam nie mogę się przemieszczać i poruszać.

Lekarz orzecznik ZUS orzekł w orzeczeniu z dnia 11.05.2017 r. że jestem osobą całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji.
ZUS w Bydgoszczy 26-06-2017 r. wydał decyzję, którą odmówił mi prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Początek mojej choroby to 1999r nie 27 marca 2017r. Mam zaświadczenie od lekarza najpierw okulisty który kierował mnie do neurologa bo nie rozpoznał przyczyny choroby. Neurolog stwierdził że to monopareza.(niedowład). Miałem niedowład prawej ręki. Od roku 2003 choroba już była i uniemożliwiała podejmowanie pracy. W 2008r potwierdzone przez lekarza neurologa że choruję na stwardnienie rozsiane. W 2013r potwierdzenie choroby przez szpital Wojskowy w Bydgoszczy. Wszystkie zaświadczenia dostarczyłem i okazałem w ZUS. Lekarz orzecznik ZUS orzekł w orzeczeniu z dnia 11.05.2017 r. że jestem osobą całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji.
Uważam że decyzja jest krzywdząca i nie całkiem odzwierciedla rzeczywistość. Spełniam wszystkie warunki/przesłanki do otrzymania renty w drodze wyjątku na podstawie art 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. Czy jest może jakaś inna forma pomocy?