W grudniu zmarła mama mojej żony, nie pozostawiając żadnego majątku trwałego, ale za to długi.
Rozsądek nakazywałby złożenie oświadczenia o odrzuceniu spadku, lecz.
Mama zameldowana była w mieszkaniu kwaterunkowym, które jej rodzice otrzymali po wojnie. Mama nie była najemcą, najemcą jest jej siostra, która nadal tam mieszka.
Kamienica jest w rękach prywatnych, jednakże mieszkańcy z kwaterunku mają możliwość dożywotniego tam pobytu, również członkowie ich rodzin, którzy zamieszkiwali w tym lokalu w momencie śmierci.
Pytania:
Jakie są szanse zdobycia przez moją żonę możliwości (SĄDOWNIE) zameldowania się w tym mieszkaniu? Nadmienię, że my mieszkamy w mieszkaniu w systemie TBS, także nie mamy praw własnościowych, głównym najemcą jestem ja, żona jest zameldowana.
Czy ewentualne prawo meldunku w mieszkaniu zajmowanym za życia przez mamę, będzie skutkowało spłacaniem zadłużenia jakim obarczone jest mieszkanie? (zaległości czynszowe).
Czy odrzucenie spadku w całości nie spowoduje konieczności zwrotu przez nas zasiłku pogrzebowego i ostatniego świadczenia emerytalnego, które pobraliśmy z Zusu?
Kto ewentualnie może sporządzić spis inwentarza w przypadku przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza???
I jak to zrobić, gdy nie ma żadnego majątku trwałego?
Czy ewentualne zdobycie możliwości zameldowania, upoważnia do wystosowania roszczenia wobec właściciela kamienicy do doprowadzenia lokalu do stanu umożliwiającego normalne zamieszkanie???
Obecnie mieszkanie jest w stanie katastrofalnym a doprowadziły do tego mama i jej siostra, czy w związku z tym my przejmując ewentualnie prawo meldunku nie będziemy odpowiadać za to żeby doprowadzić mieszkanie do stanu używalności???
Które rozwiązanie jest bardziej korzystne i mniej ryzykowne???
Jak należy je przeprowadzić zgodnie z prawem? Jakie kroki podjąć?