Witam, mam 17 lat i pewien problem, mianowicie od jakiegoś roku, może troszkę dłużej, mam problemy z rodzicami. Cały czas zapowiadają, że w dniu ukończenia 18r.ż mam się natychmiast wyprowadzić z domu. Od prawie roku utrzymuję mnie chłopak, zaczynając od ubrań po jedzenie i produkty higieniczne. Zaznaczę, że nigdy nie było ze mną problemów wychowawczych, uczę się w jednej z najlepszych szkół w województwie. Nikt nie ma do mnie zastrzeżeń, jedynie rodzina. Od pewnego czasu jestem również poniżana i wyzywana przy wszystkich. Gdy odpowiem im równie chamsko jak oni to jestem jeszcze bardziej szykanowana; Męczy mnie to, że nawet o jedzenie muszę albo prosić, albo kupuję mi chłopak. Jestem ograniczana w kontaktach z rówieśnikami, ponieważ pomimo, że mam w czerwcu 17 lat, to dostaję telefony, czasem nawet z wyzwiskami, że mam wracać do domu (nie są to późne godziny, a rodzice wiedzą gdzie jestem i zawsze jestem pod telefonem). w przyszłym roku w maju piszę maturę i wybieram się na studia do innego miasta nie mam żadnych oszczędności, pomimo, że rodzice korzystają z GOPS-u i pobierają zasiłek 500+. Jakiś czas temu korzystałam z telefonu zaufania, jednak nie dało mi to większego efektu. Myślałam, że tylko mi się wydaję, że to nie moja wina, ale pomimo chęci zmiany, dalej wszystko wygląda tak samo. Mam możliwość wyprowadzenia się z chłopakiem i kontynuowania nauki przez ostatni rok. W wakacje pójść do pracy, aby odłożyć na studia. Zaznaczę jeszcze, że moja starsza siostra miała takie same problemu w wieku ok16 lat. Wtedy założyła sprawę w sądzie, niestety ją przegrała, ponieważ swoje za uszami też miała i dużo niekorzyści przyniosła jej opinia ze szkoły. Sytuacja zakończyła się kuratorem i asystentem rodziny. Jeśli chodzi o pomoc rodziny, nie ma takiej możliwości, ponieważ rodzice przedstawiają mnie w tak złym świetle, jakbym była co najmniej psychicznie chora, chciała zajść w ciąże, rzucić szkolę i zacząć ćpać. BARDZO PROSZĘ O RADĘ.