Dzień dobry problem jest złożony, mieszkając razem Pani babcia ma dostęp do wszystkiego. Skoro sytuacja jest skrajnie trudna zapewne wymaga też podjęcia podobnych środków. Wydaje się koniecznym złożenie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa znęcania nad Pani i Pani rodziną. Przestępstwo znęcania się znajduje się w rozdziale XXVI Kodeksu karnego, który dotyczy przestępstw przeciwko rodzinie i opiece. Przepis art. 207 Kk określa je jako przestępstwo znęcania się fizycznego lub psychicznego nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny. Za znęcanie niewątpliwie należy uznać bicie, kopanie, szarpanie, jak też i wyrywanie włosów, czy poniżanie, długotrwałe lekceważenie, ograniczenie snu, stosowanie gróźb zabójstwa. Na względzie należy mieć również fakt, że znęcanie może występować jako działanie, jak i zaniechanie. Może być także działaniem powtarzającym się lub jednorazowym. Znamię znęcania się zakłada istnienie przewagi sprawcy nad pokrzywdzonym. Przewaga ta może wynikać również z istniejącego między podmiotami stosunku zależności, który zachodzi wtedy, gdy pokrzywdzony nie jest zdolny z własnej woli przeciwstawić się znęcaniu, znosząc je ze strachu przed pogorszeniem swojej sytuacji, np. przez utratę pracy, środków utrzymania, mieszkania. Nie jest istotne przy tym, czy ofiara przemocy broni się przed skierowanymi wobec niej działaniami. Jednakże, jeżeli taka obrona zostanie podjęta, będzie ona traktowana jako obrona konieczna, czyli okoliczność wyłączająca bezprawność czynu zabronionego. Zgodnie z obowiązującym orzecznictwem, znęcaniem nie jest sytuacja, gdy małżonkowie wzajemnie dokonują wobec siebie aktów przemocy. Nie dochodzi do przestępstwa znęcania, jeżeli między osobą pokrzywdzoną i sprawcą dochodzi do wzajemnego znęcania się. Za przestępstwo znęcania co do zasady grozi kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Istnieją jednak także tak zwane kwalifikowane przypadki przestępstwa znęcania, obejmujące szczególnie drastyczny sposób działania sprawcy, które zagrożone są karami surowszymi. Mianowicie, jeżeli znęcanie połączone jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, grozi za nie kara od roku do 10 lat pozbawienia wolności. Jeżeli natomiast w wyniku znęcania pokrzywdzony próbował popełnić samobójstwo, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 2 do nawet 12 lat. W razie skazania za umyślne przestępstwo z użyciem przemocy, w tym przemocy przeciwko osobie najbliższej sąd w wyroku oprócz kary pozbawienia wolności sąd może orzec: - nakaz opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym - obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach; - zakaz kontaktowania się z określonymi osobami; czy zakaz zbliżania się do określonych osób (sąd określa w wyroku minimalną odległość od osób chronionych, którą skazany musi zachować). Jeszcze przed wydaniem wyroku, w ramach tzw. środka zapobiegawczego możliwe jest nakazanie podejrzanemu o przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej, opuszczenie lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany popełni przestępstwo z użyciem przemocy przeciwko tej osobie. Nakaz opuszczenia lokalu wydaje prokurator na 3 miesiące, a jeżeli przyczyny jego zastosowania nie ustały, sąd może przedłużać okres obowiązywania nakazu na dalszy okres (każdorazowe przedłużenie nie może trwać dłużej niż 3 miesiące).