Obywatelstwo polskie nabywa się: 1) z mocy prawa; 2) przez nadanie obywatelstwa polskiego; 3) przez uznanie za obywatela polskiego; 4) przez przywrócenie obywatelstwa polskiego. Zawarcie związku małżeńskiego przez obywatela polskiego z osobą niebędącą obywatelem polskim nie powoduje zmian w obywatelstwie małżonków. W przypadku żony syna wchodzą w grę nadanie obywatelstwa polskiego albo uznanie jego żony za takiego obywatela. W ramach procedury nadania, sprawę rozpatruje Prezydent RP (faktycznie jego kancelaria) i do niego należy kierować wniosek w tym przypadku poprzez wydział konsularny. Nic nie ogranicza Prezydenta w wydaniu korzystnej decyzji, ale zwyczajowo przyjmuje się, że z tego rodzaju kompetencji korzysta on rzadko, w wyjątkowych i szczególnie uzasadnionych przypadkach. Procedura związana z uznaniem jest bardziej uregulowana. Ale stosuje się ją do cudzoziemców od pewnego czasu przebywających w Polsce, co jednak w chwili obecnej nie dotyczy żony syna. W ramach tej procedury wniosek składa się do właściwego wojewody. Sprawy obywatelstwa polskiego reguluje przede wszystkim ustawa o obywatelstwie polskim z dnia 2 kwietnia 2009 r. (Dz.U. z 2012 r. poz. 161).

Zgodnie z art. 5 ustawy o obywatelstwie polskim, zawarcie małżeństwa z obywatelem polskim nie skutkuje uzyskaniem obywatelstwa polskiego przez małżonka. Synowa nadal nie jest obywatelką polską.