Szanowna Pani, Sąd Najwyższy uznaje, iż że nie można pracownikowi udzielić urlopu podczas jego choroby. Jest to prawnie niedopuszczalne i nieskuteczne. Zakaz ten dotyczy pracodawcy i jest stanowczy, co znaczy, że nie może go uchylić zgoda pracownika. Udzielenie urlopu wypoczynkowego pracownikowi niezdolnemu do pracy jest bezskuteczne i nie przerywa niezdolności do pracy. Konsekwencje prawne usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy należy łączyć z jego niezdolnością do pracy, a nie z urlopem. Nie tylko okresy niezdolności do pracy przypadające przed i po udzieleniu urlopu są sumowane, ale że także czas urlopu wypoczynkowego nie powodując przerwy w niezdolności do pracy jest do nich wliczany. Odnosząc się natomiast do kwestii świadczenia rehabilitacyjnego, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 kwietnia 2007 r., II PK 263/06, stwierdził, iż ochrona stosunku pracy pracownika niezdolnego do pracy wskutek choroby obejmuje okres pierwszych 3 miesięcy pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, choćby pracownik nie mógł wobec pracodawcy wykazać korzystania z tego świadczenia bezpośrednio po okresie pobierania zasiłku chorobowego. Po upływie okresu zasiłkowego może istnieć niepewność, czy pracownik uzyska prawo do świadczenia rehabilitacyjnego, czyli, czy będzie podlegał ochronie przez dalszy okres, nie dłuższy niż 3 miesiące. Ponieważ Pani nie pobierała świadczenia rehabilitacyjnego, o czym pracodawca zapewne nie wiedział, pracodawca postąpił prawidłowo odczekując i przedłużając o 3 miesiące okres, którego upływ uprawnia pracodawcę do rozwiązania umowy. Zakaz rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia po stawieniu się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności nie ma zastosowania, jeżeli pracownik jest nadal niezdolny do pracy wskutek choroby, a do pracy zgłasza się w celu przerwania biegu okresu uprawniającego pracodawcę do rozwiązania umowy. W orzecznictwie wskazuje się, iż rozpoczęcie przez pracownika korzystania urlopu wypoczynkowego jest równoznaczne ze stawieniem się do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności w rozumieniu art. 53 § 3 Kodeksu pracy, chyba że nie było podstaw do udzielenia tego urlopu z powodu przedłużającej się niezdolności do pracy. Jeżeli chodzi natomiast o odwołanie, to upłynął termin do jego wniesienia. Ewentualnie można rozważyć złożenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, w którym domagałaby się Pani przywrócenia do pracy, jednakże nie można przewidzieć jego skuteczności. Zgodnie z art. 264 § 1 Kodeksu pracy odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 7 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę. § 2 Żądanie przywrócenia do pracy lub odszkodowania wnosi się do sądu pracy w ciągu 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia lub od dnia wygaśnięcia umowy o pracę. § 3 Żądanie nawiązania umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o odmowie przyjęcia do pracy. Na podstawie art. 265 § 1 Kodeksu pracy jeżeli pracownik nie dokonał - bez swojej winy - w terminie czynności sąd pracy na jego wniosek postanowi przywrócenie uchybionego terminu. § 2 Wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu pracy w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. We wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu. Ponadto zgodnie z art. 53 § 5 Kodeksu pracy pracodawca powinien w miarę możliwości ponownie zatrudnić pracownika, który w okresie 6 miesięcy od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, zgłosi swój powrót do pracy niezwłocznie po ustaniu tych przyczyn. Jednakże i w tym przypadku upłynął sześciomiesięczny termin do zgłoszenia chęci powrotu do pracy.