Jako podstawę prawną zażalenia stanowić może obraza przez Sąd przepisów postępowania, która miała wpływ na wynik sprawy tj. art. 65 KKW poprzez bezzasadną zamianę skazanemu kary miesięcy ograniczenia wolności na zastępczą karę aresztu. Zgodnie z art. 65 § 1 KKW „Jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności, sąd zarządza, a jeżeli uchyla się on od świadczenia pieniężnego lub obowiązków orzeczonych na podstawie art. 34 § 3 Kodeksu karnego, sąd może zarządzić wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności. W razie gdy skazany wykonał część kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze odpowiadającym karze ograniczenia wolności pozostałej do wykonania, przyjmując, że jeden dzień zastępczej kary pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności.” Ustalenie, że skazany narusza ciążące na nim obowiązki, nie jest wystarczające do zarządzenia wykonania kary zastępczej. Ustalenie, że skazany zachował się w taki sposób, obliguje sąd do zbadania przyczyn niestawienia się do kuratora, niepodejmowania pracy, niewłaściwego jej wykonywania czy niewypełnienia innych ciążących na skazanym obowiązków (zob. też postanowienie SN z dnia 11 maja 1974 r., IV KRN 19/74, OSNKW 1974, nr 7–8, poz. 141, LEX nr 18814). Chodzi o ocenę, czy zachowaniu skazanego można przypisać znamię „uchylania się”. Uchylanie się od kary ograniczenia wolności, świadczenia lub obowiązków, jako przesłanka zarządzenia wykonania kary zastępczej oznacza tylko takie zachowanie skazanego, które jest wyrazem jego negatywnego stosunku do tej kary czy nałożonych w zw. z nią obowiązków, a więc wynika z jego złej woli, a nie z innych przyczyn, obiektywnych lub nawet przez niego zawinionych (uchwała SN z dnia 20 czerwca 1979 r., VI KZP 6/79, OSNKW 1979, nr 9, poz. 89, LEX nr 19552). Należy zatem wykazać w zażaleniu, że nie została spełniona przesłanka „uchylania się”.

Dzień dobry, Zgodnie z art. 65 § 1 k.k.w. jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności, sąd zarządza, a jeżeli uchyla się on od świadczenia pieniężnego lub obowiązków orzeczonych na podstawie art. 34 § 3 Kodeksu karnego, sąd może zarządzić wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności. W razie gdy skazany wykonał część kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze odpowiadającym karze ograniczenia wolności pozostałej do wykonania, przyjmując, że jeden dzień zastępczej kary pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności. Mając na uwadze powyższe można zarzucić sądowi, że nie uchyla się Pan od odbywania kary, natomiast nie stawianie się do wykonywania pracy wywołane było tym, że Pan pracuje oraz uczy się zatem nie ma realnej możliwości wykonania kary bez uszczerbku w postaci utraty pracy lub wydalenia z uczelni. Proponowałabym również stosownie do art. 65a k.k.w. (Sąd może w każdym czasie wstrzymać wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wypadku, gdy skazany oświadczy na piśmie, że podejmie odbywanie kary ograniczenia wolności i podda się rygorom z nią związanym; wstrzymanie następuje do czasu wykonania orzeczonej kary ograniczenia wolności.) złożyć oświadczenie, że podejmie się odbywaniu kary ograniczenia wolności. Zasadne również wydaje się wystąpienie do sądu z wnioskiem w trybie art. 63a k.k.w. (w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może zmienić formę obowiązku wykonywania pracy, przyjmując 20 godzin pracy na cele społeczne za równoważne 10% wynagrodzenia za pracę; orzeczona praca nie może przekroczyć 40 godzin w stosunku miesięcznym.)