Szanowna Pani, zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 15.02.1991 r., sygn. akt IV CR 550/90, „komornik może przyjąć, że jeżeli rzecz ruchoma znajduje się w mieszkaniu lub innym miejscu zajmowanym przez dłużnika wspólnie z osobami trzecimi, zwłaszcza z członkami rodziny, to – gdy nic innego nie wynika z charakteru rzeczy lub niewątpliwych szczególnych okoliczności – jest ona co najmniej we współwładaniu dłużnika, co już upoważnia komornika do jej zajęcia (art. 845 § 2 k.p.c.)”.Osoba trzecia może wskazywać, że zajmowane rzeczy ruchome stanowią jej własność i nie są we współposiadaniu dłużnika, okazując odpowiednie dokumenty na poparcie tego twierdzenia. W większości przypadków brak zgody osoby trzeciej oraz przedstawienie dowodów zakupu tych ruchomości przez osobę trzecią stanowi wystarczający argument za odstąpieniem od zajęcia tych rzeczy przez komornika. Jeśli mimo to komornik zająłby ruchomości należące do osoby trzeciej, to osobie tej przysługuje uprawnienie przewidziane w art. 841 § 1 K.p.c. W myśl tego przepisu, „osoba trzecia może w drodze powództwa [przeciwegzekucyjnego] żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa”.