Witam uprzejmie,
zwracam się z ogromną prośbą o poradę prawną w sprawie, którą pozwolę sobie pokrótce opisać. W kwietniu b.r. otrzymałam wyrok ograniczenia wolności (6 miesięcy po 20 godzin) i mimo, że był on niesłuszny, straciłam swoją szansę na odwołanie się przez absencję w kraju, która uniemożliwiła mi przedsięwzięcie odpowiednich kroków. Po powrocie do ojczyzny niezwłocznie skierowałam się do kuratora w Łodzi (gdzie otrzymałam wezwanie), natomiast poprosiłam o przekierowanie sprawy do Krakowa, gdyż tamże rozpoczynałam studia. Wszystko trwało dość długo, więc zniecierpliwiona wzięłam sprawy we własne ręce i udałam się do sądu. Pani kurator była niezwykle nieprzyjemna, udzieliła mi niezbyt satysfakcjonujące i wyczerpujące rozwiązania i jako, że nie dowierzam otrzymanym odeń informacjom, postanowiłam poradzić się Państwa. Otóż mam zamiar studia przerwać, zmagam się z nawrotem depresji i w przyszłym roku chciałabym udać się na kilkumiesięczną pielgrzymkę celem duchowej praktyki, co ma mi pomóc także z psychiatrycznego punktu widzenia. W związku z tym bardzo zależy mi na wykonaniu całej puli godzin, tj. 120, w ciągu miesiąca, góra dwóch. Na moją prośbę Pani kurator zareagowała lekceważącym śmiechem i skwitowała to oczywiście słowem "niemożliwe". W związku z tym bardzo prosiłabym o informację, czy takie rozwiązanie w ogóle wchodzi w grę? Choć kara została nałożona na mnie niesłusznie (co potęguje moją frustrację) jestem gotowa zmierzyć się z konsekwencją własnego zaniedbania, ale nie wyobrażam sobie sytuacji bycia uwięzionym w mieście, w którym nic mnie obecnie nie trzyma, na okres pół roku po to, by odpracowywać karę w tak ślamazarnym tempie. Dodatkowo nie chcę rezygnować z szansy na odzyskanie własnego życia i sił, by wziąć za nie odpowiedzialność. Będę niesamowicie wdzięczna za jakikolwiek pomysł obejścia tych niekomfortowych okoliczności. Z góry bardzo, bardzo dziękuję.
Z wyrazami szacunku,