Ewa Makarska-Zaremba   Adwokat  

Makarska-Zaremba Ewa. Kancelaria adwokacka

Świdnicka 58 lok. 3, 58-200 Dzierżoniów

 Email

Jeżeli nie kwestionuje Pan podstawy orzeczenia o winie, to może Pan zaskarżyć orzeczenie w części dotyczącej kary i powołać się na jej rażącą niewspółmierność. W uzasadnieniu należałoby opisać dotychczasowe życie, prowadzony styl życia, okoliczność bycia niekaranym. Byłoby dobrze zapoznać się z aktami sprawy i zobaczyć, na podstawie czego sąd uznał tak, a nie inaczej. Należy pamiętać, że warunkowe umorzenie jest możliwe, o ile zagrożenie karą nie przekracza 5 lat pozbawienia wolności.

Zygmunt Mrożek   Adwokat  (Od 2011)  

Kancelaria Adwokacka Adw. Zygmunt Mrożek

Dąbrowskiego 18 lok. 8, 42-200 Częstochowa

 Email

Przesłanki warunkowego umorzenia postępowania zostały uregulowane w art. 66 § 1 i 2 kodeksu karnego (dalej: „kk”): „Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.” Jak wynika z powyższego, warunkowe umorzenie postępowania można zastosować jedynie, gdy sprawca dopuścił się czynu zagrożonego karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. Generalnie wykluczonej jest zastosowanie tej instytucji probacji w przypadku bójki/pobicia z następstwem w postaci: a. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu – art. 158 § 2 (górna granica ustawowego zagrożenia – 8 lat) b. śmierci człowieka – art. 158 § 3 ((górna granica ustawowego zagrożenia - do 10 lat) Pana opis jest trochę lakoniczny. Za bójkę zarówno w typie „podstawowym”, jak i w jej kwalifikowanej postaci określonej w § 2 sąd mógłby wymierzyć teoretycznie karę ograniczenia wolności w trybie art. 37 a kk (przepis ten daje możliwość wymierzenia grzywny albo ograniczenia wolności za czyn zagrożony – jak w przypadku bójki z § 1 i 2 – jedynie karą pozbawienia wolności do 8 lat). Dlatego też nie można wywnioskować z Pańskiego opisu, jaka była kwalifikacja przypisanego Panu czynu, a tym samym, jaka jest górna granica zagrożenia ustawowego. Teoretycznie w grę wchodzi bowiem (z perspektywy wymiaru orzeczonej kary) zarówno § 1, jaki § 2 art. 158. Tylko jednak w odniesieniu do typu podstawowego bójki/pobicia w grę wchodzą w ogóle jakiekolwiek rozważania na temat warunkowego umorzenia postepowania z art. 66 kk, albowiem tylko w tym przypadku górna granica ustawowego zagrożenia nie przekracza 5 lat (przepis ten przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności do lat 3). Jeśli więc bójka/pobicie, które Panu przypisano (zarzucono) nie wiązało się z wyrządzeniem ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (bądź śmierci człowieka) to można podjąć próbę przekonywania sądu o potrzebie zastosowania warunkowego umorzenia postepowania. Bójka (pobicie) są jednak czynami o znacznym stopniu szkodliwości społecznej. Pamiętać należy, że cytowany wyżej przepis art. 66 kk, jako jedną z przesłanek regulowanej w nim instytucji probacji wymienia nieznaczną szkodliwość społeczną czynu ( „jeżeli szkodliwość społeczna czynu jest nieznaczna …”. W sprawie – jak Pan opisuje – zapadł wyrok nakazowy. Rzeczywiście, jeśli orzeczenie w tej formie już ma zapaść, to dzieje się to bez udziału stron. Jako oskarżonemu przysługuje Panu jednak prawo wniesienia sprzeciwu w terminie ….. dni od momentu doręczenia Panu tej decyzji procesowej. Wniesienie sprzeciwu spowoduje , ze wyrok nakazowy utraci moc, a sprawa będzie skierowana na rozprawę, na której będzie mógł Pan podjąć się obrony. W sprzeciwie nie trzeba się zbytnio rozpisywać. Być może już w sprzeciwie od wyroku nakazowego warto byłoby zawrzeć jednocześnie wniosek o skierowanie sprawy do mediacji (przed mediatorem), zwłaszcza, jeśli w owej bójce ktoś rzeczywiście w mniejszym lub większym stopniu ucierpiał. Pozytywnie zakończona mediacja, z przeprosinami , a jeśli to możliwe z jakąś formą finansowej rekompensaty, może stanowić dodatkowy argument za potrzebą warunkowego umorzenia postepowania. Inicjatywa oskarżonego w kierunku pojednania się z pokrzywdzonym/pokrzywdzonymi może wpływać na ocenę sądu w zakresie pojęcia „postawa sprawcy”, o którym mowa w art. 66 kk. Nawet jeśli sąd nie dopatrzy się podstawy do warunkowego umorzenia postepowania, to być może w mediacji doszuka się argumentu za złagodzeniem kary. Zgodnie bowiem z art. 53 § 3 kk, wymierzając karę sąd bierze także pod uwagę pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem.