Witam, Zgodnie z art. 217 § 1 Kodeksu Karnego Wykonawczego na widzenie z osobą tymczasowo aresztowaną wymagana jest zgoda: Prokuratora prowadzącego śledztwo lub nadzorującego dochodzenie przeciwko osobie tymczasowo aresztowanej – do momentu skierowania do Sądu aktu oskarżenia albo Sędziego – po wniesieniu do Sądu aktu oskarżenia. Na zarządzenie o odmowie wyrażenia zgody na widzenie z osobą najbliższą, zgodnie z art. 217 § 1c kodeksu karnego wykonawczego, zarówno aresztowanemu jak i tej osobie przysługuje zażalenie. Jeżeli zgody takiej odmówił Sędzia wówczas zażalenie należy wnieść do do Sądu, do którego dyspozycji pozostaje tymczasowo aresztowany. Odmowa wyrażenia zgody na widzenie aresztowanego z osobą dla niego najbliższą może nastąpić jedynie w określonych przypadkach. Zgodnie z art. 217 § 1b Kodeksu Karnego Wykonawczego odmówić widzenia można, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że widzenie zostanie wykorzystane w celu bezprawnego utrudnienia postępowania karnego lub zachodzi uzasadniona obawa, że widzenie zostanie wykorzystane do popełnienia przestępstwa, w szczególności tymczasowo aresztowany będzie namawiał odwiedzającego do popełnienia przestępstwa. Odmowę widzenia należy uzasadnić, wskazując na realną możliwość wystąpienia przyczyn odmowy. Zatem przysługuje Pani zażalenie na odmowę, które owinna Pani złożyć do Sądu, w którego dyspozycji pozostaje aresztowany. Zapraszam do kontaktu. Pozdrawiam Adwokat Marta Fundowicz