Władza rodzicielska.

Witam. Babcia mojego syna (3-lata)nie interesował się wnukiem. Kiedy rozstałam się z jej synem (dziecko miało 3-4 miesiące) kontakty te bardzo zmalały nie ingerowała w życie osobiste wnuka nie dbała o jego dobry rozwój tak samo jak jej syn-ojciec dziecka.
Babcia nagle przypomniała sobie o wnuku. Poinformowała mnie ze przez drogę sądowa będzie miała wyznaczone widzenia z wnukiem. Nigdy jej niczego nie zabranialam sama nie brała udziału w życiu wnuka. Ojciec pewnego dnia mimo wbrew woli syna( syn krzyczą płakał ze nie chce iść z tata ze po prostu się boi) ten mimo to zabrał go do swoich rodziców. Od tamtego czasu dziecko boi się wyjść z domu. Kiedy słyszy słowo tata ze ma jechać do jego rodziców ucieka płacze. Dziecko stało się strachliwe. Płacze boi się gdziekolwiek wyjść.
Dodam ze babcia w rozmowie z matka dziecka zaznaczyła ze szkoda dzieciaka jak się powie jaka jego matka jest. Nie wiem co miała na myśli mówiąc to ale zasadne jest to ze będzie nastawiać dziecko przeciwko mnie. Nie raz ona jak i jęk syn który robi to do dnia dzisiejszego potrafią mi ubliżyć wyzywać używać wobec mnie wulgarnych slow. Dodam ze ojciec dziecka będąc ze mną jeszcze w związku stosował wobec mnie przemoc fizyczna, wszystko to działo się w obecności dziecka.

Czy jeżeli sąd przyzna babci widzenia z wnukiem ja jako matka muszę godzić się na to anu spotkania te odbywały się poza miejscem zamieszkania dziecka oraz bez mojek obecności? Czy jednak mogę odwołać się do pisma uzasadniając je w taki sposób iż martwię się o dobro dziecka i czy mogę brać bierny idzia przy tych spotkaniach ?
Dodam ze wnuk nie ma żadnej więzi jeżeli chodzi o babcie oraz tatę.

Proszę o pomoc. Martwię się czy syn będzie musiał jednak jeździć tam sam wbrew jego woli.