władza rodzicielska

Dzień dobry,
Nazywam się Dominika . Od niespełna 6 lat mieszkam w Niemczech. Przez 5 lat pobytu tutaj mieszkałam ze swoim wieloletnim partnerem. Mamy razem córkę, w styczniu 2020 skończy 8 lat i w zeszłym miesiącu skończyła pierwszą klasę tutejszej szkoły. Wyprowadziłam się na początku roku z naszego wspólnego domu, do mieszkania oddalonego o jakieś 400 metrów co umożliwiało nam częsty kontakt tzn.córki i taty, gdyż mieszka ze mną. Podjęłam decyzję o powrocie do kraju. Czuję się samotna, chcę się przeprowadzić do Krakowa. Podjęłam drugą, dorywczą pracę, by mieć jak najwięcej oszczędności i móc tam wynająć mieszkanie i zacząć pracę po przeprowadzce. Ojciec dziecka kategorycznie odmawia wyjazdu córki ze mną. Argumentuje to w ten sposób, że ja nie mam w Krakowie nikogo (prócz znajomych), on natomiast ma tu rodziców (ja ze swoimi nie mam kontaktu). Ma tu dom wybudowany przez swoją mamę, w którym mieszka. Ja natomiast nie mam wg nic. Dodam, że nasza córka urodziła się w Polsce. Przez pierwsze jej 6 miesięcy życia byliśmy w Polsce razem, potem partner zniknął bez słowa w nocy. 1,5 roku wychowywałam ją sama, aż wreszcie podjęłam decyzję o wyjeździe do Niemiec żebyśmy byli kompletną rodziną. Chcę mieć córkę przy sobie. Ona jest totalną córeczką tatusia. Nie chce wyjeżdżać, ale wiem, że to dlatego bo boi się nieznanego. Boi się polskiej szkoły, a ja chciałabym by uczęszczała do międzynarodowej. Na pewno by sobie poradziła. Na poczatku każdy boi się nieznanego. Mamy wizytę u prawnika, 7.8 jednak wcześniej chciałabym zapytać jakie ja mam szanse na to by córka żyła ze mną? Wiem, że nie mam domu, dwóch aut - jak jej tata, ale nie mam tego, bo rzuciłam studia, przyjaciół i wyjechałam tutaj. Mam tylko oszczędności, na które cały czas pracuję i miłość, bo choć młodo zostałam mamą to córeczka jest całym moim światem.