Wniosek dłużnika o umorzenie postępowania egzekucyjnego

Chciałbym złożyć u komornika taki wniosek czy zawarta w nim treść jest dobra?

Wnoszę o umorzenie postępowania egzekucyjnego w trybie art. 825 pkt 11. kpc.

Uzasadnienie

Poprzedni wierzyciel ostatnie postępowanie egzekucyjne umorzył u komornika na swój wniosek z dnia 09.05.2017 r. na postawie 825 pkt 1 kpc. (załącznik) Umorzenie postępowania egzekucyjnego na skutek cofnięcia wniosku przez wierzyciela oznacza, że znajduje zastosowanie art. 825 pkt 1 w zw. z art. 203 § 2 i art. 13 § 2 k.p.c.. W konsekwencji cofnięty przez wierzyciela wniosek egzekucyjny nie wywołuje skutków prawnych związanych z jego wniesieniem, w tym nie przerywa biegu terminu przedawnienia (art. 825 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 i art. 203 § 2 k.p.c.) (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2010 r., I ACa 100/10, Apel.-W-wa 2011/1/2, LEX 1110230).
Umorzenie postępowania egzekucyjnego powoduje, że w stosunku do roszczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym bieg terminu przewidzianego w art. 125 § 1 k.c. rozpoczyna się na nowo. Rozpoczęcie na nowo biegu przedawnienia następuje z chwilą zakończenia postępowania klauzulowego, a wyjątek stanowi umorzenie na podstawie art. 823 lub 825 pkt 1 k.p.c. albo zwrot wniosku, które niweczą materialnoprawne skutki przerwy przedawnienia (np. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2015 r., III CZP 103/14, OSNC 2015 r., Nr 12, poz. 137, wyroki z dnia 10 października 2003 r., II CK 113/02, OSP 2004 r., Nr 11, poz. 141, z dnia 23 stycznia 2007 r., V CSK 386/07, z dnia 14 kwietnia 2011 r., IV CSK 439/11, z dnia 19 listopada 2014 r., II CSK 196/14, niepubl.). Należy podzielić stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w wyroku z dnia 10 października 2003 r., II CK 113/02, OSP 2004/11/141, Pr. Spółek 2004/6/59, zgodnie z którym do oceny skutków prawnych wniosku o wszczęcie egzekucji w razie jej umorzenia na podstawie art. 823 k.p.c. stosuje się odpowiednio art. 182 § 2 k.p.c. Tym samym Sąd Najwyższy dopuścił możliwość zastosowania do umorzenia postępowania egzekucyjnego w drodze analogii przepis dotyczący procesu. Umożliwia to przepis art. 13 § 2 k.p.c. Należy z kolei zauważyć, że cofnięcie wniosku egzekucyjnego stanowi wyraźną wolę wierzyciela rezygnacji z prowadzenia egzekucji, podczas gdy bierność wierzyciela skutkująca umorzeniem egzekucji to wola rezygnacji z prowadzenia egzekucji wyrażona per facta concludentia. Skoro zatem umorzenie egzekucji wobec bierności wierzyciela nie przerywa biegu przedawnienia, tym bardziej umorzenie egzekucji na skutek wyraźnego cofnięcia wniosku egzekucyjnego, a więc jednoznacznej rezygnacji z przymusowego ściągnięcia należności ustalonej w tytule wykonawczym, nie może powodować, że od tej daty przedawnienie zacznie biec na nowo. Wskazuje na to wyraźnie stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z dnia 19 lutego 2015 r. III CZP 103/14, OSNC 2015 r., Nr 12, poz. 137, zgodnie z którym umorzenie postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela - banku, prowadzącego egzekucję na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego klauzulą wykonalności - niweczy skutki przerwy biegu przedawnienia spowodowane złożeniem wniosku o wszczęcie egzekucji.
W wyroku z 19 listopada 2014r. (II CSK 196/14) Sąd Najwyższy stwierdził, że wniosek o wszczęcie egzekucji nie przerywa biegu przedawnienia, jeżeli komornik umorzył postępowanie egzekucyjne na wniosek wierzyciela, który w toku tej egzekucji dokonał przelewu egzekwowanej wierzytelności. Uwzględnienie wniosku przez komornika, przez umorzenie postępowania egzekucyjnego, tworzy ostatecznie stan taki jaki w postępowaniu rozpoznawczym łączy się ze skutecznym cofnięciem pozwu (por. uchwałę Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 1988 r. III CZP 24/88, OSNC z 1989 r. Nr 9, poz. 138). Pozew skutecznie cofnięty nie wywołuje skutków prawnych jakie ustawa wiąże z jego wniesieniem (art. 203 § 2 k.p.c.). Stosowanie w postępowaniu egzekucyjnym uregulowań kodeksu postępowania cywilnego obejmujących proces nie jest wyłączone (art. 13 § 2 k.p.c.), czemu dał wyraz Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 października 2003 r. (II CK 113/02, OSP z 2004 r. Nr 11, poz. 141).(IX Ca 1717/19 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Olsztynie z 2020-10-15).
Przelew wierzytelności następuje 17.11.2016 roku. Umorzenie poprzedniego postępowania egzekucyjnego na mocy art. 825 pkt 1 następuję 9.05.2017 roku. Obecny wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego złożony został dopiero w listopadzie 2020 roku. Ani poprzedni wierzyciel ani obecny wierzyciel nie stworzyli w tym czasie, żadnej sytuacji, która by przerwała bieg przedawnienia.
Wobec opisanego wyżej stanu faktycznego i prawnego zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1104) roszczenia przedawnione przysługujące przeciwko konsumentowi, co do których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, czyli 09.07. 2018 roku, nie podniesiono zarzutu przedawnienia, podlegają z tym dniem skutkom przedawnienia określonym w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Skoro ustawa z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Poz. 1104) mówi o 6-letnim okresie przedawnienia, to w przedmiotowej sprawie ze względów opisanych wyżej, termin ten należy liczyć od dnia 30.05.2012 roku, czyli od dnia opatrzenia klauzulą wykonalności wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy. Termin upłynął 31.12 2018 roku a to na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Poz. 1104).
W związku z powyższym wniosek dłużnika jest w pełni zasadny i zasługuję na całkowite uwzględnienie.

Załączniki:
1) postanowienie o umorzeniu z 2017 r.