Dobrodziejstwa wynikające z megaustawy poradnik dla dostawców sieci internetowych

Znowelizowane postanowienia ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług
i sieci telekomunikacyjnych (dalej zwana również: megaustawą) mają kluczowe znaczenie dla każdego dostawcy usług internetowych nastawionego na rozwój. Przedsiębiorca telekomunikacyjny nastawiony na rozwój z pewnością w ramach prowadzonej działalności gospodarczej skorzysta z dobrodziejstw art. 30 megaustawy, zgodnie z którym: „Właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości, niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany zapewnić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostęp do nieruchomości, w tym do budynku oraz punktu styku, polegający w szczególności na”

Podstawowe znaczenie dla przedsiębiorcy nastawionego na rozwój, a tym samym poszukującego możliwości dotarcia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego z własną siecią telekomunikacyjną do nowego użytkownika końcowego ma art. 30 ustawy z dnia  z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Sposób zredagowania przywołanej powyżej regulacji stanowi wprost o celach, które przyświecały ustawodawcy decydującego się na wprowadzenie przedmiotowego rozwiązania prawnego, wśród których należy wymienić:  „(…) dążeniem do ochrony inwestycji już zrealizowanych i stymulowaniem konkurencji infrastrukturalnej, na co wskazuje obowiązek zapewnienia dostępu do kanalizacji kablowej tylko w sytuacji, w której nie ma możliwości korzystania z innej istniejącej kanalizacji kablowej, oraz udostępnienia kabla telekomunikacyjnego wyłącznie wtedy, kiedy nie ma możliwości doprowadzenia kolejnego kabla lub umieszczenia tego kabla w istniejącej kanalizacji kablowej”  (por. W. Knopkiewicz „Usługi i sieci telekomunikacyjne. Komentarz” Lex 2013). Wobec powyższego przed podjęciem wyboru ścieżki przy wykorzystaniu, której potencjalny dostawca usług telekomunikacyjnych zamierza uzyskać dostęp do infrastruktury w danej nieruchomości, ów przedsiębiorca winien poczynić ustalenia dotyczące powyższego, w tym w szczególności przedmiotem ustaleń powinien być objęty obok stanu istniejącej infrastruktury na danej nieruchomości, również stan prawny poszczególnych nieruchomości, których mają dotyczyć negocjacje na wypadek, gdyby koniecznym byłoby wystąpienie z wnioskiem o wszczęcie postępowania przez Urząd Komunikacji Elektronicznej. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w miarę możliwości zadaniem operatora telekomunikacyjnego jest już na wstępnym etapie rozpoznanie stanu infrastruktury występującej w budynku, który ma stanowić przedmiot ekspansji operatora telekomunikacyjnego.

Podkreślając konieczność poczynienia wstępnych ustaleń przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego należy wskazać, iż tego rodzaju działaniami są ustalenia w zakresie istniejącej infrastruktury na danym terenie, numerów ksiąg wieczystych nieruchomości będących w obrębie zainteresowania przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Przedstawione powyżej stanowisko wynika z faktu, iż poczynienie ustaleń, o których mowa powyżej ma decydujące znaczenie dla wyboru prawidłowej ścieżki proceduralnej, która może być prowadzona bądź w oparciu o przepisy ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne, bądź ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Dodatkowo należy podkreślić, że dotychczasowa praktyka Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, potwierdza, że pierwszym krokiem operatora telekomunikacyjnego, winno być ustalenie czy na terenie przedmiotowych nieruchomości istnieje infrastruktura telekomunikacyjna – jeżeli takowa istnieje to koniecznym jest poczynienie dalszych ustaleń w tym zakresie tj. czy możliwym jest korzystanie z niej – natomiast w sytuacji, w której infrastruktury brak dalsza ścieżka możliwa jest do prowadzenia. Aby dokonać powyższego może okazać się, że konieczne będzie przeprowadzenie ustaleń z właścicielami istniejącej infrastruktury celem uzyskania informacji o technologii świadczonych usług – z uzyskanych dokumentów nie wynika, aby tego rodzaju działania zostały podjęte. 

            Jedynie na marginesie należy podkreślić, iż w przypadku, w którym na terenie przedmiotowych nieruchomości istniałaby zarówno infrastruktura telekomunikacyjna przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, jak i udostępniającej Spółdzielni Mieszkaniowej, bądź Wspólnoty Mieszkaniowej, to w tych przypadkach następuje multiplikacja uprawnień po stronie potencjalnego Usługodawcy. Wybór preferowanej drogi następuje już we wniosku o przeprowadzenie negocjacji celem zawarcia umowy w sposób podkreślony przez zainteresowanego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego. Cechą charakterystyczną prowadzonych negocjacji jest przedstawienie Wspólnocie Mieszkaniowe, względnie Spółdzielni Mieszkaniowej umowy zawierającej preferowany przez przedsiębiorcę wariant wraz ze wskazaniem technologii, w której dostęp ma zostać zapewniony. Jednocześnie co szczególnie ważne wszelka dokumentacja związana z prowadzonymi rozmowami winna być nie tylko gromadzona, ale przede wszystkim zaopatrzona w potwierdzenia odbioru przez Spółdzielnię Mieszkaniową (Wspólnotę Mieszkaniową, bądź zarządcę nieruchomości - względnie operatora telekomunikacyjnego). Podniesiona powyżej uwaga ma zasadnicze znaczenie, gdyż obowiązkiem przedsiębiorcy telekomunikacyjnego jest wykazanie początku biegu 30 dniowego terminu, którego bezskuteczny upływ oznacza powstanie uprawnienia po stronie operatora telekomunikacyjnego z wnioskiem o wszczęcie postępowania administracyjnego przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej.

Wobec powyższego należy wskazać, iż uwzględnienie wytycznych opisanych powyżej pozwoli z pewnością przyspieszyć proces uzyskania dostępu infrastruktury zlokalizowanej w budynkach Wspólnot Mieszkaniowych, względnie Spółdzielni Mieszkaniowych.