Kryteria zakłóceń przy immisjach

Przy powoływaniu się na immisje należy pamiętać o kryteriach zakłóceń, które wymienia art. 144 k.c., a mianowicie o „społeczno – gospodarczym przeznaczeniu nieruchomości” oraz „stosunkach miejscowych”. Pamiętać należy, iż z uwagi na połączenie tych kryteriów w przepisie spójnikiem „i”, oba te kryteria muszą być spełnione łącznie. Odnoszą się one zarówno do nieruchomości oddziałującej, jak i podlegającej oddziaływaniom. Rozważając każdy przypadek, należy podejść do niego indywidualnie, przy uwzględnieniu danego miejsca i czasu. Kryteria zakłóceń z art. 144 k.c. uniemożliwiają zatem pojmowanie danej sprawy w sposób abstrakcyjny. Jednocześnie wykładnia przepisu pozwala przypuszczać, że nie są zakazane takie zakłócenia, z którymi każdy właściciel nieruchomości powinien się liczyć w danych warunkach. Zakłócenia nie powinny zatem przekraczać tzw. „przeciętnej miary”, która ma wynikać z wyżej wymienionych kryteriów społeczno – gospodarczego przeznaczenia nieruchomości oraz stosunków miejscowych. Powyższe potwierdza teza wyrażona w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku: „ Ocena przeciętnej miary w rozumieniu art. 144 k.c. powinna być dokonana na podstawie obiektywnych warunków panujących w środowisku osób zamieszkujących na danym terenie, a nie na podstawie subiektywnych odczuć właścicieli poszczególnych nieruchomości; powinna uwzględniać przeznaczenie nieruchomości, które wynika z jej charakteru i sposobu z niej korzystania, zaś określenie >stosunki miejscowe” <odnosi się zarówno do miejsca, jak i czasu. Istotne jest, aby ocena zakłóceń zapewniała powiązanie jej z konkretną w danym czasie i miejscu sytuacją, ponieważ wówczas nie będzie ona oderwana od rzeczywistości ”.