Prawo pracy – zmiany obowiązujące od 22 lutego 2016 r.

W dniu 22 lutego 2016 r. weszła w życie nowelizacja prawa pracy wprowadzona ustawą o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw z dnia 25 czerwca 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1220). Zmianie uległy przede wszystkim zasady dotyczące zawierania umów na czas określony. Wprowadzony został limit maksymalnego czasu na jaki można zawrzeć taką umowę, jak również limit dotyczący liczby umów na czas określony, jakie można zawrzeć z danym pracownikiem.

W wyniku wskazanej nowelizacji zmieniony został art. 25 Kodeksu pracy, zgodnie z którym umowę o pracę zawiera się na okres próbny, na czas nieokreślony albo na czas określony. Zatem z dotychczasowego katalogu umów o pracę zniknęła umowa na czas wykonania określonej pracy. Nastąpiła również zamiana w regulacji dotyczącej umowy na czas próbny. Umowa taka będzie teraz zawierana w celu sprawdzenia kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia do wykonywania określonego rodzaju pracy. Natomiast zgodnie z nowym brzmieniem przepisów, ponowne zawarcie umowy o pracę na okres próbny z tym samym pracownikiem możliwe jest w dwóch przypadkach:

1) jeżeli pracownik ma być zatrudniony w celu wykonywania innego rodzaju pracy;

2) po upływie co najmniej 3 lat od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy o pracę, jeżeli pracownik ma być zatrudniony w celu wykonywania tego samego rodzaju pracy; w tym przypadku dopuszczalne jest jednokrotne ponowne zawarcie umowy na okres próbny.

             Zasadniczej zmianie uległy także przepisy dotyczące zawierania umów o pracę na czas określony. Po 22 lutego 2016 r. umowa o pracę na czas określony, pomiędzy tymi samymi stronami, może być zawarta na okres nie dłuższy niż 33 miesiące. Co więcej, także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony, zawieranych między tymi samymi stronami, niezależnie od przerw pomiędzy poszczególnymi umowami terminowymi, nie może przekraczać 33 miesięcy, natomiast łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Powyższe oznacza, że wprowadzony został limit czasowy dotyczący zatrudnienia na podstawie umowy lub umów na czas określony, który wynosi 33 miesiące. Wprowadzony został także limit ilościowy umów tego rodzaju, który wynosi maksymalnie 3 umowy. Trzeba także podkreślić, że zawarcie aneksu do umowy na czas określony przedłużający jej trwanie powyżej 33 miesięcy jest obecnie traktowane jak zawarcie kolejnej umowy na czas określony.

W konsekwencji wprowadzenia powyższych rozwiązań, każda umowa zawarta na czas określony, z przekroczeniem 33-miesięczny limit zatrudnienia, będzie przekształcona w umowę na czas nieokreślony z mocy samego prawa . Należy jednak zauważyć że 33-miesięczny limit zatrudnienia jest liczony dopiero po wejściu w życie zmienionych przepisów, czyli od 22 lutego 2016 r.  Zatem dopiero po upływie 33-miesiącęcy od tej daty, umowy na czas określony, trwające dłużej niż wskazane 33 miesiące, będą przekształcać się w umowy na czas nieokreślony.

             Od wskazanych wyżej limitów dotyczących dopuszczalnego czasu trwania umów na czas określony, zostały jednak wprowadzone pewne wyjątki. Możliwe jest bowiem zawarcie dłuższej umowy na czas określony, jeżeli tak umowa będzie zawarta:

1) w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,

2) w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,

3) w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,

4) w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie

- jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

W znowelizowanych przepisach, ujednolicone zostały także okresy wypowiedzenia, które teraz zależne będą od stażu pracy, a nie zaś od rodzaju zwartej umowy o pracę. Obecnie po nowelizacji okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej zarówno na czas nieokreślony, jak i umowy o pracę zawartej na czas określony wynosi:

1) 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy;

2) 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy;

3) 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.

             Staż pracy, od którego zależy długość wypowiedzenia, ustalana jest w oparciu o cały okres zatrudnienia u danego pracodawcy. Jednakże jest on liczony dopiero od dnia wejścia w życie nowelizacji, tj. od 22 lutego 2016 r. Ponadto uchylono także odrębny, wynoszący 3 dni robocze, okres wypowiedzenia umowy na zastępstwo. Umowa ta od 22 lutego 2016 r. jest wypowiadana na tych samych zasadach co zwykłe umowy na czas określony.

             Powyżej omówione zostały jedynie najważniejsze zmiany w prawie pracy jakie obowiązują od dnia 22 lutego 2016 r. Jeżeli mają Państwo pytania w związku z nowelizacją Kodeksu pracy, uprzejmie prosimy o kontakt z Kancelarią Adwokacką Michał Ciupa i Partnerzy, za pośrednictwem danych kontaktowych znajdujących się na naszej stronie internetowej.