Przestępstwo niealimentacji z art.209kk

Kodeks karny w art. 209 określa przestępstwo niealimentacji. Stosownie do §1 powołanego przepisu grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku podlega ten, kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem lub innym organem, bądź inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek zaległości stanowi równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych, albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi trzy miesiące.

Stosownie do treści §1a opisanego wyżej artykułu, w sytuacji, gdy sprawca czynu określonego w §1 naraża osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Wskazać należy, iż zgodnie z §2 ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub § 1a następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu pomocy społecznej lub organu podejmującego działania wobec dłużnika alimentacyjnego.

W sytuacji, gdy pokrzywdzonemu przyznano odpowiednie świadczenia rodzinne albo świadczenia pieniężne wypłacane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zgodnie z §3, ściganie przestępstwa określonego w §1 lub 1a odbywa się z urzędu.

Karze nie podlega sprawca przestępstwa określonego w §1, który nie później niż przed upływem 30 dni od dnia pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego uiścił w całości.

Stosownie do treści § 5 Sąd odstępuje od wymierzenia kary, jeżeli nie później niż przed upływem 30 dni od dnia pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego sprawca przestępstwa określonego w §1 a  uiścił w całości zaległe alimenty, chyba że wina i społeczna szkodliwość czynu przemawiają przeciwko odstąpieniu od wymierzenia kary.