ODSZKODOWANIE ZA WYPADEK KOMUNIKACYJNY

Osobie poszkodowanej w wypadku komunikacyjnym może przysługiwać odpowiednie roszczenie o odszkodowanie i zadośćuczynienie. Wszystko zależy jednak od wielu czynników, które postaram się Państwu przybliżyć w niniejszym artykule.

WYPADEK I ODSZKODOWANIE

Osobie poszkodowanej w wypadku komunikacyjnym może przysługiwać odpowiednie roszczenie o odszkodowanie i zadośćuczynienie. Wszystko zależy jednak od wielu czynników, które postaram się Państwu przybliżyć w niniejszym artykule.

Do najczęstszych wypadków komunikacyjnych z udziałem pojazdów mechanicznych należą:

– wypadek samochodowy,

– wypadek na rowerze (np. potrącenie rowerzysty),

– potrącenie na przejściu dla pieszych,

– wypadek w transporcie publicznym (np. w autobusie, pociągu, tramwaju).

Każdy sprawca wypadku, zgodnie z obowiązującymi przepisami, jest obowiązany do naprawy wyrządzonej przez siebie szkody, a w niektórych przypadkach również do zapłaty odpowiedniego zadośćuczynienia.  Najczęściej roszczenia te, z uwagi na posiadaną przez sprawcę polisę OC, są pokrywane przez jego ubezpieczyciela.

CZY PRZYSŁUGUJE MI ODSZKODOWANIE?

Dla ustalenia, czy w danym przypadku sprawca i ewentualnie jego ubezpieczyciel są zobowiązani do zapłaty odszkodowania lub zadośćuczynienia, konieczne jest ustalenie czy zachodzą tzw. „przesłanki pozytywne”, to jest:

• powstanie szkody,
• zaistnienie normalnego związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy zdarzeniem a szkodą,

Należy pamiętać, że z uwagi na fakt, iż kierujący pojazdem mechanicznym ponosi odpowiedzialność na zasadzie ryzyka (art. 435 KC w związku z art. 436 KC), nie jest konieczne wykazanie jego winy oraz bezprawności czynu.

Niemniej, odszkodowanie lub zadośćuczynienie poszkodowanemu nie przysługuje, jeżeli wystąpi jedna z tzw. „przesłanek negatywnych”, to jest gdy:

• szkoda wystąpiła wskutek siły wyższej,
• szkoda wystąpiła z wyłącznej winy poszkodowanego,
• szkoda wystąpiła wyłącznie z winy osoby trzeciej, za którą posiadacz samoistny pojazdu nie ponosi odpowiedzialności.

WYSOKOŚĆ ODSZKODOWANIA

W polskim prawie cywilnym występuje instytucja pełnego naprawienia szkody. Zgodnie z tą zasadą, sprawca bądź ubezpieczyciel powinien  naprawić szkodę w całości.  W ramach naprawienia szkody, sprawca lub jego ubezpieczyciel powinien m.in.:

• pokryć koszt naprawy pojazdu i zakupu nowych części,
• pokryć koszt ewentualnego leczenia,
• wypłacić kwotę należną za spadek wartości pojazdu,
• pokryć koszty holowania pojazdu,
• pokryć koszty auta zastępczego,
• pokryć koszty niezbędne do przygotowania do wykonywania nowego zawodu (jeżeli z uwagi na wypadek wykonywanie dotychczasowego zawodu jest niemożliwe),
• pokryć koszty adaptacji i przebudowania mieszkania z uwzględnieniem potrzeb niepełnosprawnej po wypadku osoby
• wypłacać stosowną rentę w określonych odstępach czasu lub w postaci świadczenia jednorazowego – tzw. kapitalizacja renty,
• pokryć inne koszty powstałe ze szkodą, jak i też utracone korzyści (np. kwotę utraconego wynagrodzenia za pracę z uwagi na stan zdrowia po wypadku).

Co więcej, w przypadku zaistnienia po stronie poszkodowanego krzywdy, której przyczyną będzie wypadek, sprawca lub jego ubezpieczyciel są również  zobowiązani do zapłaty odpowiedniego zadośćuczynienia za cierpienia fizyczne i psychiczne.

Podstawą do wypłaty zadośćuczynienia może być przykładowo:

– złamana ręka, noga, bark, nos, miednica, żebro czy też kręgosłup jak i też innych kości.

– zerwanie lub naderwanie mięśni

– pojawienie się problemów ze stawami,

– pojawienie się paraliżu, niedowładu, problemów z sercem czy układem krążenia,

– pojawienie się przygnębienia i innych negatywnych odczuć psychicznych związanych z wypadkiem i jego skutkami (np. strach przed jazdą samochodem, przygnębienie z uwagi na inwalidztwo)

– innych negatywnych następstw zdrowotnych związanych z wypadkiem.

Obliczanie wysokości odszkodowania

W przypadku odszkodowania, obliczanie należnej kwoty nie jest skomplikowane – należy bowiem podliczyć szkodę majątkową jaką się poniosło (np. przy pomocy rzeczoznawcy)

Sprawa ma się nieco inaczej w przypadku zadośćuczynienia – tutaj dokładne obliczenie suma przysługującej z jego tytułu jest niemożliwe. W orzecznictwie wskazuje się, że powinna to być odpowiednia kwota, o odczuwalnej wartości ekonomicznej mająca rekompensować krzywdę osoby poszkodowanej. Jak bowiem słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 września 2010 roku sygn. akt II CSK 94/10 „ Sąd  [przyznając zadośćuczynienie ] musi uwzględnić wszystkie okoliczności danego zdarzenia,  a zwłaszcza rodzaj obrażeń i rozmiar związanych z nimi cierpień fizycznych i psychicznych, stopień kalectwa, poczucie nieprzydatności, konieczność korzystania ze wsparcia bliskich . Zadośćuczynienie powinno spełniać funkcję kompensacyjną. ” lub też w wyroku z dnia 9 listopada 2007 roku, sygn. akt V CSK 245/07  „ Ustalenie wysokości zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak:  wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa oraz inne czynniki podobnej natury. ”

W praktyce sądy orzekające zadośćuczynienie, przy tzw. szkodach osobowych, często sugerują się powstałym u poszkodowanego procentowym uszczerbkiem na zdrowiu, który to określa biegły sądowy z zakresu medycyny. Przykładowo, sądy w Poznaniu za procent uszczerbku przyznają średnio od 2000 zł do 4000 zł za każdy orzeczony przez biegłego procent uszczerbku na zdrowiu. Zatem łamiąc rękę, przy 15% stałym uszczerbku na zdrowiu, można liczyć na kwotę z przedziału od 30 000 zł do 60 000 zł. Oczywiście należy pamiętać, że złamanie złamaniu nierówne i w każdej sprawie orzeczony uszczerbek na zdrowiu może być inny i tak samo kwota zadośćuczynienia.

http://szlegal.pl/2017/08/wypadek-samochodowy-odszkodowanie/