Zadośćuczynienie - Kielce

        Zadośćuczynienie na rzecz osoby poszkodowanej - określa art. 445 § 1 k.c., odwołujący się do treści art. 444 § 1 k.c. stanowiąc, iż osobie bezpośrednio poszkodowanej, z pewnymi oczywiście wyjątkami, która w wyniku wyrządzonej jej szkody doznała uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, sąd może na jej wniosek przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Jest to świadczenie: pieniężne które stanowi rekompensatę za doznane szkody psychiczne za cierpienie danej osoby, celem tego świadczenia jest wyrównanie uszczerbków niematerialnych związanych z doznaną krzywdą, która przejawia się rozmiarem kalectwa, oszpeceniem, ograniczeniami ruchowymi, ograniczeniami w możliwości wykonywania czynności życia codziennego, długotrwałością cierpień, leczenia, rehabilitacji, poczuciem bezradności życiowej, czy ograniczeniem widoków i możliwości poszkodowanego w przyszłości.

Zgodnie z ugruntowaną linią orzecznictwa np.

1. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 3 listopada 1994 r. (sygn. akt III APr 43/94) , gdzie sąd stwierdził, iż „Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 k.c. ma przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty sumy symbolicznej, czy też określonej sztywnymi regułami tak jak w ustawie wypadkowej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Zadośćuczynienie winno uwzględniać doznaną krzywdę poszkodowanego, na którą składają się cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienia psychiczne polegające na ujemnych uczuciach przeżywanych bądź w związku
   z cierpieniami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, zwłaszcza trwałymi lub nieodwracalnymi"
2. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. akt II CSK 536/07, opubl. LEX 461725

Wysokość przyznanego zadośćuczynienia zasądzona w innych sprawach nie może stanowić dodatkowego kryterium miarkowania zadośćuczynienia. Wysokość zadośćuczynienia powinna uwzględniać aktualne warunki i stopę życiową społeczeństwa kraju, w którym mieszka poszkodowany.”

1. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 2002 r. sygn. akt IV CKN 1266/00, opubl. LEX 80272

„Określenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie uszkodzenia ciała powinno się opierać na obiektywnych i sprawdzalnych kryteriach, kierować się jego celami i charakterem, przy uwzględnieniu jednak indywidualnej sytuacji stron. Istotnym elementem indywidualizującym jest wiek poszkodowanego. Intensywność cierpień
z powodu kalectwa jest większa u człowieka młodego, skazanego na rezygnację
z radości życia, jaką daje zdrowie, możność pracy i osobistego rozwoju.”

i wiele innych.

            Warto pamiętać, że przy sprawach tego rodzaju, niezależnie od kwoty wato skorzystać z pomocy profesjonalnego podmiotu w osobie adwokata, są to sprawy trudne i długotrwałe jednak efekt przy rzetelnie i fachowo prowadzonej sprawie pozwoli uzyskać rekompensatę za doznaną krzywdę.

                                                                                                                         Adw. Michał Bukowski