§ 2. Sąd opiekuńczy może
w szczególności:
1) zakazać spotykania się z dzieckiem;
2) zakazać zabierania dziecka poza miejsce jego stałego pobytu;
3) zezwolić na spotykanie się z dzieckiem tylko w obecności drugiego z rodziców albo opiekuna, kuratora sądowego lub innej osoby wskazanej przez sąd;
4) ograniczyć kontakty do określonych sposobów porozumiewania się na odległość;
5) zakazać porozumiewania się na odległość.
Ustawodawca poprzestał zatem na podaniu ogólnej przesłanki - dobra dziecka - oraz wskazał przykładowe sposoby ograniczenia styczności rodzica z dzieckiem. To zatem co będzie zagrażało dobru dziecko, bądź będzie z nim niezgodne zależy od okoliczności konretnej sprawy. Ogólnie można to ująć w ten sposób, że decyzje sądu będą zawsze wynikały z nieprawidłowych zachowań rodzica, który jest uprawniony do kontaktów.
Ad b
W tym wypadku regulacja jest zawarta w przepisie art. 113( 3) k.r.o.:
Jeżeli utrzymywanie kontaktów rodziców z dzieckiem
poważnie
zagraża dobru dziecka lub je narusza, sąd zakaże ich utrzymywania.
Różnica zatem w przesłance zastosowania tego zakazu tkwi w tym, że utrzymywanie kontaktów rodzica z dzieckiem poważnie zagraża jego dobru, bądź je narusza. Co to oznacza? W doktrynie prawniczej wskazano, że chodzi tutaj o sytuacje zagrażające sferze duchowej lub fizycznej dziecka: nadmierne karcenie, wpajanie mu aspołecznych wzorców postępowania, demoralizowanie go w inny sposób, manipulowanie uczuciami dziecka w tym zaszczepianie mu nienawiści do drugiego z rodziców, niepodawanie leków dziecku, niekarmienie dziecka, niedbanie o jego higienę, spożywanie alkoholu lub zażywanie innych środków odurzających w obecności dziecka.
Reasumując zatem, orzeczony sądownie zakaz kontaktu rodzica z dzieckiem, bądź jego ograniczenie pozwala zapewnić dziecku równowagę emocjonalną. Warto zatem zwrócić uwagę sądowi na pewne okoliczności wskazujące na istnienie takiego zagrożenia - po to, by w jak największym stopniu zabezpieczeyć jego dobro.